-
1 captiō
captiō ōnis, f [capio], a deceiving, deception, fraud, deceit: in parvolā re.—A fallacious argument, sophism, quibble, catch: istius generis captiones: dialecticae: quanta in verbis.—An injury, loss: mea captio est, si, etc.* * *deception/trick/fraud; disadvantage, loss; a sophistry/quibble; right to take -
2 circumscrīptiō
circumscrīptiō ōnis, f [circumscribo], a boundary, circle, limit, outline, contour, circuit, compass: terrae: temporis. — In rhet., a period: verborum.—Fig., a deceiving, cheating, overreaching, defrauding: adulescentium: aperta.* * *circle, circumference; boundary; outline; cheating, fraud; periodic sentence -
3 falsus
falsus adj. [P. of fallo], deceptive, feigned, spurious, deceitful, false, pretended, delusive, unfounded: nuptiae, T.: lacrimula, T.: indices: testes malitiā: spes, misleading: viri species, O.: crimen, V.: pater, supposed, O.: rumores, Cs.: litterae, forged: opprobria, undeserved, H.: falsi Simoëntis ad undam (i. e. simulati), V.— Deceived, mistaken: ne illi falsi sunt qui expectant, etc., S.: vates, L.* * *falsa, falsum ADJwrong, lying, fictitious, spurious, false, deceiving, feigned, deceptive -
4 fraudātiō
fraudātiō ōnis, f [fraudo], a cheating, deceiving, deceit, fraud ; opp. fides: sine fraudatione. -
5 frūstrātiō
frūstrātiō ōnis, f [frustror], a deception, disappointment, rendering vain: dilatus per frustrationem, L.: Gallorum, by the Gauls, L.: tantae rei, L.: variis frustrationibus periculo exempta, Ta.* * *deceiving, disappointment -
6 delusio
deceiving, deluding -
7 captio
captĭo, ōnis, f. [capio].I.Lit., a catching: pignoris, Gai Inst. 4, 12; 4, 29; cf. Gell. 7, 10, 3: odoris, Lact. Opif. Dei, 10.—B. II.Trop., a deceiving, deception, fraud, deceit, Plaut. Ep. 2, 2, 112; 5, 2, 36; id. Most. 5, 2, 23; id. Truc. 2, 7, 65:B.si in parvulā re captionis aliquid vererere,
Cic. Quint. 16, 53:incidere in captionem,
Dig. 4, 1, 1:consilium multis captionibus suppositum,
ib. 4, 4, 1; Paul. Sent. 5, 33, 2.—Esp. freq. in dialectics, a fallacious argument, a sophism:C.omnes istius generis captiones eodem modo refelluntur,
Cic. Fat. 13, 30:praestigiis quibusdam et captionibus depelli,
id. Ac. 2, 14, 45:dialecticae,
id. Fin. 2, 6, 17:captiones discutere,
id. Ac. 2, 15, 46:metuere,
Plaut. As. 4, 1, 45:induere se in captiones,
Cic. Div. 2, 17, 41:in captione haerere,
Gell. 16, 2, 5:explicare,
Cic. Div. 2, 17, 41; id. Brut. 53, 198; cf. id. ib. § 197; id. Att. 10, 15, 2.—Meton. (causa pro effectu; cf.: fraudi esse), an injury, a disadvantage:ne quid captioni mihi sit,
Plaut. Most. 3, 3, 19 Lorenz ad loc.:mea captio est, si quidem ejus inopiā minus multa ad me scribis,
Cic. Att. 5, 4, 4; Dig. 29, 3, 7; 50, 17, 200. -
8 circumscriptio
circumscriptĭo, ōnis, f. [circumscribo].* I.Prop. (acc. to circumscribo, I.), an encircling, and (concrete) a circle:II.ex circumscriptione excedere,
Cic. Phil. 8, 8, 23.—(Acc. to circumscribo, II. A.) A boundary, limit, outline, contour, circuit, compass (most freq. in Cic.): terrae situm, [p. 341] formam, circumscriptionem, Cic. Tusc. 1, 20, 45:2.aeternitas, quam nulla temporis circumscriptio metiebatur,
id. N. D. 1, 9, 21:corporeae forma circumscriptionis,
Arn. 2, 93; 3, 135.—In rhet.(α).A period:(β).verborum,
Cic. Or. 61, 204:ipsa enim natura verborum quādam circumscriptione comprehendit concluditque sententiam,
id. Brut. 8, 34; cf. Quint. 9, 4, 124.—A compendious statement, summing up, Quint. 9, 3, 91.—(γ).A figure of speech, prob. the limitation of a question by the removal of a circumstance in dispute, Quint. 9, 1, 35 Halm (dub.; cf. id. 9, 4, 9).—B.(Acc. to circumscribo, II. C.) A deceiving, cheating, overreaching, defrauding (esp. in pecuniary transactions, and by judicial artifice, by pettifogging):adulescentium,
Cic. Off. 3, 15, 61:praediorum proscriptiones cum mulierculis apertā circumscriptione fecisti,
id. Fl. 30, 74; Sen. Ira, 3, 2, 1.—In plur., Cic. Clu. 16, 46; Sen. Ira, 2, 9, 4.—In gen., of deception, deceit, fraud, Sen. Ep. 82, 22; Tert. Pat. 5. -
9 deceptio
dēceptio, ōnis, f. [decipio], a deceiving, deception (late Lat.), Mart. Cap. 4 fin. al.; Cod. 11, 47, 6; Vulg. 1. Macc. 16, 17.—II. -
10 delusio
dēlūsĭo, ōnis, f. [deludo], a deceiving, deluding:numinum,
Arn. 4, p. 127. -
11 destitutio
dēstĭtūtĭo, ōnis, f. [destituo], a forsaking, deserting; deceiving, a failure, disappointment (very rare), Cin. Clu. 26, 71; id. Quint. 5, 20; Suet. Dom. 14.—II.A putting away, abandoning:peccati,
Vulg. Heb. 9, 26. -
12 fraudabilis
fraudābĭlis, e, adj. [fraudo], deceiving, fraudulent, Cassiod. Var. 1, 37. -
13 fraudatio
fraudātĭo, ōnis, f. [id.], a cheating, deceiving, defrauding, deceit, fraud (rare but class.):ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia: hinc fides, illinc fraudatio,
Cic. Cat. 2, 11, 25: VT INTER BONOS BENE AGIER OPORTET ET SINE FRAVDATIONE, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70: QVI FRAVDATIONIS CAVSA LATITARIT, Edict. ap. Cic. Quint. 19, 60: QVAE FRAVDATIONIS CAVSA GESTA ERVNT, etc., Edict. in Dig. 42, 8, 1:qui ad eri fraudationem callidum ingenium gerunt,
Plaut. As. 2, 1, 9. -
14 frustratio
frustrātĭo, ōnis, f. [id.], a deceiving, deception, disappointment, frustration (rare;2.not used by Cicero): in horunc familiam Hodie frustrationem iniciam maximam,
Plaut. Am. 3, 1, 15; so,frustrationes dare (with ludificare),
id. Most. 5, 2, 30:clamant, fraude fieri, quod foris teneatur exercitus: frustrationem eam legis tollendae esse,
Liv. 3, 24, 1:cum longo sermone habito dilatus per frustationem esset,
id. 25, 25, 3.—With subj. gen.:frustratio Gallorum eo spectabat, ut tererent tempus, donec, etc.,
id. 38, 25, 7.—In plur.:cum variis frustrationibus differretur,
Just. 9, 6: quo magis me petiverunt, tanto majorem iis frustratio dolorem attulit, failure, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5; Quint. 2, 20, 3:sine successu ac bono eventu frustratio est, non cultura,
failure, Varr. R. R. 1, 1, 6.—A delaying, keeping back, Dig. 17, 1, 37 al. -
15 frustratus
frustrātus, ūs, m. [frustror], a deceiving, deception:aliam invenito, quam habeas frustratui,
Plaut. Men. 4, 3, 21.
См. также в других словарях:
deceiving — index colorable (specious), deceptive, delusive, dishonest, disingenuous, evasive, fallacious, false … Law dictionary
Deceiving — Deceive De*ceive , v. t. [imp. & p. p. {Deceived}; p. pr. & vb. n. {Deceiving}.] [OE. deceveir, F. d[ e]cevoir, fr. L. decipere to catch, insnare, deceive; de + capere to take, catch. See {Capable}, and cf. {Deceit}, {Deception}.] 1. To lead into … The Collaborative International Dictionary of English
deceiving — Synonyms and related words: beguiling, catchy, deceptive, deluding, delusive, delusory, dubious, fallacious, FALSE, fishy, hallucinatory, illusive, illusory, misleading, questionable, trickish, tricksy, tricky … Moby Thesaurus
deceiving — de·ceive || dɪ siËv v. cheat, mislead … English contemporary dictionary
DECEIVING — … Useful english dictionary
self-deceiving — /self di see ving, self /, adj. 1. subject to self deception; tending to deceive or fool oneself: a self deceiving person. 2. used in deceiving oneself, esp. in justifying a false belief, a morally reprehensible act, or the like: a self deceiving … Universalium
eye-deceiving — adj. creating the illusion of seeing reality. Syn: trompe l oeil(prenominal). [WordNet 1.5] … The Collaborative International Dictionary of English
self-deceiving — | ̷ ̷ ̷ ̷| ̷ ̷ ̷ ̷ adjective : given to self deception or serving to deceive oneself a self deceiving hypocrite self deceiving excuses … Useful english dictionary
self-deceiving — self deceiv′ing adj … From formal English to slang
eye-deceiving — adjective creating the illusion of seeing reality (Freq. 1) the visual deception of trompe l oeil art • Syn: ↑trompe l oeil • Similar to: ↑unreal … Useful english dictionary
self-delusion — deceiving oneself deliberately … English contemporary dictionary